...και εσυ να ακους, να μαγευεσαι απο τετοιες ιστοριες... ετσι απλα χωρις να εξετασεις τιποτα... αβιαστα να ξεφευγεις. Παραμυθια να σου λενε και εσυ σαν παιδι να πιανεσαι απο οτι σε κανει να νιωθεις ομορφα, οτι σου δανειζει τα φτερα του για να πεταξεις για λιγο... και αντιμετωπιζεις οτι και αν ερθει με χρυσοσκονη στιγμης, να ταξιδευεις στο δικο σου κοσμο με τους δικους σου κανονες και ας ξερεις πως ειναι ουτοπικο... αλλα με αυτον τον τροπο κανεις πιο ανοδυνη την πραγματικοτητα σου... παραμυθια πολλα παραμυθια... μεχρι να ''μεθυσει'' το μυαλο σου... να ακους και να λες... οσα περισσοτερα μπορεις... οσα αντεχει η ψυχη σου!
