Δεν κρυβω την συναισθηματικη μου φορτιση καθως και την θλιψη μου ...οταν πρεπει να ερχομαι αντιμετωπη με την ωμη φυση της βιας...! Βια δεν ειναι μονο σωματικη ( εδω που τα λεμε ειναι αυτη που αφηνει πανω σου τα σημαδια και πονο) αλλα και πνευματικη , ψυχολογικη και λεκτικη βια ( ξερετε λεξεις που πονανε πιο πολυ και απο πετρα στο κεφαλι ...και επειτα στριφογυρνανε στο μυαλο σου σαν να τα τις ξανα ακους ολο και πιο εντονα, λεξεις που πονανε τοσο γιατι σου χαραξαν σαν μαχαιρι την καρδια) Οπως και να εχει ...δεν μου αρεσει η βια... ακομα περισσοτερο οταν απο παθητικη γινομαι ενεργητικη σε ολο αυτο το ''τρικακι'' και ενω απεχθανομαι την βια ειναι τραγικη ειρωνια οταν την χρησιμοποιω σαν ''οπλο'' αμυνας της απεραντης βλακειας ...! Λοιπον, η βια απο που πηγαζει...? ειναι μεσα μας...? ερχεται απροσκλητη και απλα κανει την δουλεια της ...? Η' μηπως ειναι αποτελεσμα αυτης της βουβης κραυγης που βγαινει απο μεσα σου οταν η καταπιεση (ολων των μορφων) εχει φτασει στο ζενιθ της...?! Για την σωστη αντιμετωπιση του ''ιου'' της βιας χρειαζονται αποθεματα υπομονης και ψυχικης αρετης...τετοιου επιπεδου που κανει delete οτιδηποτε μπορει να την επηρεασει και να την μολυνει...! Κατα ποσο αυτο ομως μπορει να γινει στην πραξη? Ειμαστε απο την φυση μας βιαιοι... ? (αν ισχυει αυτο θα με απογοητευε ειλικρινα) Το μονο σιγουρο πλεον για εμενα ειναι πως δεν μου αρεσει η βια ( νομιζω πως το εχω αναφερει ηδη αυτο, anyway) για αυτο λοιπον ας βρουμε πιο εξυπνους, κοσμιους, και ασφαλεστερους τροπους για την επιλυση των διαφωνιων μας, των αντιρρησεων μας και των προβληματων μας...!
